Μια μικρή φθινοπωρινή γεύση

Οι  πρώτες   εικόνες μου   από  φθινόπωρο

είναι.....

 

                                                                                                                            

 από το αναγνωστικό μου...

    Οι πρώτες μου καλλιτεχνικές ανησυχίες , το κατακρεούργησαν....

κ  α  ι

δ  υ  ο     λ  ε  ύ  κ  ε  ς

ο  παππούς  τις  είχε  φυτέψει
                                              

Το  σύνορο  που  όριζε   .... που τέλειωνε η αγκαλιά του πατρικού μου....

             Τεράστια δέντρα το ένα στην μεριά μας

                             το άλλο στου  θείου

όλο   ψήλωναν   και  ψήλωναν....                                 

λεβέντικα   δένδρα   όμορφα.

Το φθινόπωρο άλλαζαν όλο το χρώμα της αυλής.....

Η λεύκα μας αποφάσισε να γεράσει

όταν ο θείος έκοψε

την δική του.

 

 Από το ανήσυχο βλέμμα του πατέρα μου

καταλάβαινα ότι το δέντρο ήταν πια επικίνδυνο....

...   κατέρρευσε ένα βράδυ με πολύ αέρα...

Το μόνο που άγγιξε ήταν τρία κεραμίδια από την σκεπή

                           του σπιτιού σαν να ήθελε να το αποχαιρετίσει ...

μας ζέστανε πολλές κρύες

   

 νύχτες του χειμώνα..

και την καρδιά μου κάθε φθινόπωρο.....

                                                                        

Σκέφτομαι ... πόσο ωραίο  πέρασμα από  τούτη την πλάση....

.... και μια  μόνο καρδιά να μπορέσεις να ζεστάσεις ....             

αξίζει να ζήσεις....

κ  α  λ  ό   ξ  η  μ  έ  ρ  ω  μ  α